Not known Facts About لوپوس یک بیماری

اگر در بافت‌ های داخلی قلب و یا ریه ‌ها، مایعی جمع شده باشد، ممکن است لازم باشد که با استفاده از سوزن و سرنگ، خالی شود. به ندرت برخی افراد مبتلا به لوپوس دچار نارسایی کلیه می شوند که ممکن است به دیالیز یا پیوند کلیه نیاز داشته باشند.

لوپوس اریتماتوزیس سیستمیک، شایعترین نوع بیماری لوپوس است. بیماری خود ایمنی که در آن سلول‌های سیستم ایمنی اشتباهاً به بافت‌های خود حمله می‌کند و منجر به بروز التهاب و آسیب بافتی در ارگان‌های درگیر می‌شود. این بیماری می‌تواند بر روی مفاصل، پوست، مغز، ریه‌ها، کلیه‌ها و رگ‌های خونی تأثیر بگذارد و بیمار با علائمی مانند مفصل درد، حساسیت و راش های پوستی و مشکلات مربوط به ارگان های داخلی رو به رو شود.

این بیماری می‌تواند در افراد مختلف به صورت خفیف یا شدید بروز کند و علائم آن ممکن است به صورت ناگهانی تغییر کنند.

در معرض نور خورشید بودن: برخی بر این باور هستند که نور خورشید یک عامل محیطی موثر است.

در برخی موارد، آزمایش نمونه کوچکی از بافت کلیه برای تعیین بهترین درمان ضروری است. نمونه را می توان با یک سوزن یا از طریق یک برش کوچک به دست آورد.

شاید این گونه بتوان توضیح داد که چرا بیماری های خود ایمنی بیشتر بر خانم ها تاثیر می گذارند.

کاهش تعداد گلبول‌های سفید یا پلاکت خون نیز در لوپوس نیز رخ می‌دهد که نباید نادیده گرفته شود.

مرگ بافت استخوان: این عارضه زمانی رخ می دهد که مقدار خونی که استخوان ها را نگه می دارد، کم شود.

امروزه شواهد کافی مبنی بر دست داشتن استروژن در بیماری لوپوس در اختیار نیست. اگر ارتباطی وجود داشته باشد، درمان های بر پایه استروژن در تنظیم شدت این بیماری موثر هستند؛ البته باید مطالعات بیشتری در این زمینه صورت بگیرد.

جراحی های لاغری لیپوماتیک

در دهان افراد بیماری لوپوس خفیف مبتلا به بیماری لوپوس زخم‌های قرمز رنگی مشاهده می‌شوند که با هاله ای سفید و خطوط تابشی سفید احاطه شده اند.

گاهی اوقات تحت اثر این بیماری، التهاباتی در مغز ایجاد می شود. که عوارض آن می تواند باعث سردرد، مشکلات ذهنی مانند از دست دادن حافظه یا ضعیف شدن تمرکز، تشنج، مننژیت یا حتی کما شود.

لوپوس را براساس علائم آن، معاینه فیزیکی و آزمایش خون تشخیص می دهند. آزمایشات می توانند به رد کردن شرایط دیگر کمک کنند.

مشکلات خونی و عروقی: لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خونی نظیر کاهش تعداد گلبول‌های قرمز و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون شود. همچنین در مواردی نیز التهاب رگ‌های خونی رخ می‌دهد.